اشعار سید محمد بهشتی

عبادت قبول و شهادت مبارک
مبارک تو را این سعادت؛ مبارک

شهیدانه ماندی، شهیدانه رفتی
تو ای ناتمام! امتدادت مبارک

شهادت اگر ابتدای شهود است
چنین مردنی چون ولادت مبارک

مبادا که عادت شود زنده بودن
شهیدا! تو را خرقِ عادت مبارک

سیاست مبارک شد از راه و رسمت
به دوشت ردای سیادت مبارک

به خدمت کمر بسته‌ای؛ خسته‌ای؟ نه
خداقوت! اجر جهادت مبارک

شهیدا! سعیدا! امیدا! مریدا!
رسیدی به کام مرادت؛ مبارک

خوشا نام و یادی که ماند از تو با ما
که نامت عزیز است و یادت مبارک

هنوز داشت نفس می‌کشید؛ دیر نبود
مگر که جرعۀ آبی در آن کویر نبود

هزار و نهصد و پنجاه سال می‌گریم
بر آن تنی که پذیرای جای تیر نبود

دو چشم بی‌رمقش سورۀ دخان می‌خواند
به تن چه داشت؟ به جز جوشن کبیر نبود..

رسید طالب پیراهنی؛ دریغ نکرد
رسید سائل انگشتری؛ فقیر نبود

نمی‌سرود چنان و نمی‌نوشت چنین
اگر که شاعر این قصّه ناگزیر نبود

شهید معرکه غسل و کفن نمی‌خواهد
ولی سزای تنش تکّه‌ای حصیر نبود